BUHAY NG TAMBAY

BUHAY NG TAMBAY

“salaysay ng bansang kinagisnan”

Tingnan n’yo ang kasalukuyan

Pagmasdan ang ating bayan

Esterong puno ng kabahayan

At mga mamamayang batid ang kahirapan

Tingnan n’yo kami

Mga taong walang laban na patuloy na naaapi

Ang iba’y nagagawa ng magbigti

Dahil ang kahirapa’y sa sarili isinisisi

Tingnan n’yo ang buhay namin ngayon

Ikumpara n’yo sa buhay n’yong mala-Panginoon

Sa ngayon, bakit ganoon?

Pansing sa iba, na dapat sa amin nakatuon

Tingnan n’yo na lang ang inyong kababayan

Lunod na sa kahirapan na wala ng kaunlaran

‘Di hamak na ako’y mangmang na mamamayan

Na walang ginagawa pagka’t walang karapatan

Tingnan n’yo ako

Habang naglalakad ay nakatungo

Hindi na umaasa sa pagbabago

Pagka’t ang nais ay hindi n’yo gusto

Isang hamak na tambay, walang ginagawa sa buhay

Isang hamak na tambay, naghahangad ng tagumpay

Isang hamak na tambay, pag-asa’y walang humpay

Nakatira ako sa eskinita, sa tabi ay makikita

Talamak ang buwaya na ang pagkain ay pera

Hindi na nakonsyensya

Pagka’t pera’t kapangyarihan ay kanila na!

Ang Buhay ng Tambay…

Hindi porket tambay, walang kwenta

Hindi lahat ng tambay, lulon sa droga

Hindi porket tambay, masama na

Hindi lahat ng tambay, wala ng pag-asa

Ako’y nangarap noon ng magandang buhay

Nabigo pagka’t naging tambay

Patambay-tambay at pakaway-kaway

Sabi nila’y walang kwenta ang aming buhay

Hindi lang naman ako ang may kasalanan

Hindi ganito kung may karapatan

Hindi ko ginusto ang ganitong kabuhayan

Hindi ako bulag, hindi lang lumalaban

Tambay, walang mapagkakitaan

Hindi nakatapak sa sinasabing paaralan

Namulat sa kahirapan

Na dala ng masaklap na nakaraan

Libre nga daw mangarap

Ngunit ako’y sawi na sa aking pinangarap

Nakatingala’t tulala na lamang sa ulap

Umaasang sa hapuna’y may malasap

Tinitipid ang bawat naiipong pagkain

Nang sa umaga’y mayroon pang maihain

Mahirap, dahil ang kahirapa’y kailangang tiisin

Wala na akong iba pang mithiin

Kun’di ang masarap na buhay ay naisin

Sa panahon ngayon

Wala pa ring pagbabago

Tuwing eleksyon,

Maraming pangako na lagi naman napapako

Maraming dekada na raw ang dumaan

Simula ng makamit ang ating kalayaan

Ngunit ang masisikap na mamamayan

Hanggang ngayon ay daing pa rin ang kahirapan

Kaunlarang patuloy pa ring ipinapangako

Kahirapang sinasabing maaari pang maglaho

Kinurakot ng mga pulitiko ang patuloy na lumalago

Kapangyarihan pa rin nila ang ikinakatakot ko

Ako’y isang tambay lang

Sa bawat krimen ay nakatingin lang

Sa mayayaman ay alila lang

Ordinaryong tao “lang”

Ang mga tambay ay minamaliit

Kaginhawaan sa buhay ay ipinagkait

Ang mga tambay ay laging naiipit

Kami rin naman ay marunong maghinakit

Patuloy kong pinapaniwala

Ang sarili ko sa sinasabing pag-asa

Sana kahit papaano’y may tiwala pang natitira

Ang mga katulad kong nagmamakaawa na

Napapailing na lamang ako

Kapag nakikita ko ang kapwa ko

Nalulungkot pagka’t walang magawa

Dahil kahit ako’y suko na

Nakikita ko

Bawat kalagayan ng bansa

Nasa bawat kanto lang ako

Tambay na hindi napupuna

Natuto akong magsulat at bumasa

Habang nakatambay sa kalsada

Nabuo ko ang aking salaysay na tula

Dahil sa puso kong hindi nakakapagsalita

Sa maruming ilog na ito

Matatapos ang sanaysay ng tulang ito

Sa putok ng inagaw na baril na ito

Matatapos din ang paghihirap ng tambay na ito

Ang Buhay ng Tambay...

@xiennini