LIHAM

LIHAM

"Mensahe ng Katahimikan"

Nagmula ako sa isang sulok ng mundong ito

Hindi man lang alam kung saan patungo..

Putok ng baril!

Kabi-kabila ang gera at gulo

Paghinga man ay pigil

Ayaw ko ng makakita ng dugo

Nais ko sana ay maganda sa pandinig

Wala ng away na magsisimula

Mamumuo ang pag-ibig

Na kapag natupad ay kay saya

Dalangin kong makakita

Kapayapaan sa bawat isa

Nagtutulungan at puno ng pag-asa

Na talagang kay ganda

Pinaslang ng walang dahilan

Ginigipit pagka't mahirap lamang

Nakulong ng walang laban

Mamamatay na ay isa pa ring mangmang

Sana naging ibon

Para hindi lamang sa isip ay nakakalipad

Sa problema man o sama ng panahon

Makakarating kung saan gustong mapadpad

Bakit nga ba ako nandirito?

Pagod na ang mga paa ko..

Kaunting ulan ay baha ang ibinibigay

Ang bahagyang naipundar ay nawawala pa

Hindi pa nakontento, mayroon pang namamatay

Parang gusto ko na ring sumunod na

Nais ko sana masilayang muli

Ang mundong aking kinagisnan

Mundo kong hindi nagkukubli

Sa puot at kasarinlan

Dalangin kong madama

Ang pag-aaruga ng isang Ina

Masilayan ang mga ngiting kaaya-aya

At mayakap sa bisig niya

Hindi man lamang naranasang bumoto

Upang may masabi tuwing eleksyon

Walang awang inabuso

Pinagkaitan pa ng pagkakataon

Sana naging ibon

Para may kakayahang makalaya

Sa nakaraan man o ngayon

Makabuluhang buhay ay matatamasa

Ang liham ay para sa'yo...
@xiennini

BUHAY NG TAMBAY

BUHAY NG TAMBAY

“salaysay ng bansang kinagisnan”

Tingnan n’yo ang kasalukuyan

Pagmasdan ang ating bayan

Esterong puno ng kabahayan

At mga mamamayang batid ang kahirapan

Tingnan n’yo kami

Mga taong walang laban na patuloy na naaapi

Ang iba’y nagagawa ng magbigti

Dahil ang kahirapa’y sa sarili isinisisi

Tingnan n’yo ang buhay namin ngayon

Ikumpara n’yo sa buhay n’yong mala-Panginoon

Sa ngayon, bakit ganoon?

Pansing sa iba, na dapat sa amin nakatuon

Tingnan n’yo na lang ang inyong kababayan

Lunod na sa kahirapan na wala ng kaunlaran

‘Di hamak na ako’y mangmang na mamamayan

Na walang ginagawa pagka’t walang karapatan

Tingnan n’yo ako

Habang naglalakad ay nakatungo

Hindi na umaasa sa pagbabago

Pagka’t ang nais ay hindi n’yo gusto

Isang hamak na tambay, walang ginagawa sa buhay

Isang hamak na tambay, naghahangad ng tagumpay

Isang hamak na tambay, pag-asa’y walang humpay

Nakatira ako sa eskinita, sa tabi ay makikita

Talamak ang buwaya na ang pagkain ay pera

Hindi na nakonsyensya

Pagka’t pera’t kapangyarihan ay kanila na!

Ang Buhay ng Tambay…

Hindi porket tambay, walang kwenta

Hindi lahat ng tambay, lulon sa droga

Hindi porket tambay, masama na

Hindi lahat ng tambay, wala ng pag-asa

Ako’y nangarap noon ng magandang buhay

Nabigo pagka’t naging tambay

Patambay-tambay at pakaway-kaway

Sabi nila’y walang kwenta ang aming buhay

Hindi lang naman ako ang may kasalanan

Hindi ganito kung may karapatan

Hindi ko ginusto ang ganitong kabuhayan

Hindi ako bulag, hindi lang lumalaban

Tambay, walang mapagkakitaan

Hindi nakatapak sa sinasabing paaralan

Namulat sa kahirapan

Na dala ng masaklap na nakaraan

Libre nga daw mangarap

Ngunit ako’y sawi na sa aking pinangarap

Nakatingala’t tulala na lamang sa ulap

Umaasang sa hapuna’y may malasap

Tinitipid ang bawat naiipong pagkain

Nang sa umaga’y mayroon pang maihain

Mahirap, dahil ang kahirapa’y kailangang tiisin

Wala na akong iba pang mithiin

Kun’di ang masarap na buhay ay naisin

Sa panahon ngayon

Wala pa ring pagbabago

Tuwing eleksyon,

Maraming pangako na lagi naman napapako

Maraming dekada na raw ang dumaan

Simula ng makamit ang ating kalayaan

Ngunit ang masisikap na mamamayan

Hanggang ngayon ay daing pa rin ang kahirapan

Kaunlarang patuloy pa ring ipinapangako

Kahirapang sinasabing maaari pang maglaho

Kinurakot ng mga pulitiko ang patuloy na lumalago

Kapangyarihan pa rin nila ang ikinakatakot ko

Ako’y isang tambay lang

Sa bawat krimen ay nakatingin lang

Sa mayayaman ay alila lang

Ordinaryong tao “lang”

Ang mga tambay ay minamaliit

Kaginhawaan sa buhay ay ipinagkait

Ang mga tambay ay laging naiipit

Kami rin naman ay marunong maghinakit

Patuloy kong pinapaniwala

Ang sarili ko sa sinasabing pag-asa

Sana kahit papaano’y may tiwala pang natitira

Ang mga katulad kong nagmamakaawa na

Napapailing na lamang ako

Kapag nakikita ko ang kapwa ko

Nalulungkot pagka’t walang magawa

Dahil kahit ako’y suko na

Nakikita ko

Bawat kalagayan ng bansa

Nasa bawat kanto lang ako

Tambay na hindi napupuna

Natuto akong magsulat at bumasa

Habang nakatambay sa kalsada

Nabuo ko ang aking salaysay na tula

Dahil sa puso kong hindi nakakapagsalita

Sa maruming ilog na ito

Matatapos ang sanaysay ng tulang ito

Sa putok ng inagaw na baril na ito

Matatapos din ang paghihirap ng tambay na ito

Ang Buhay ng Tambay...

@xiennini

Unang Kwento...

Unang Kwento...

Hindi ako isang ganap na makata, ngunit naniniwala akong maari akong magsulat. Hindi man perpekto ang aking gramatika, kahit sino man sa atin ay maaring makalikha ng ating nanaisin...

Isinilang ako sa isang bansang hindi ko gaanong kilala ang kultura. Lumaki ako sa isang bayan na may iba't ibang nakasanayan at paniniwala. Namulat ako sa mga kaugaliang unti-unti ng nawawala...

Kinabukasan: kaakibat ng nakaraan. Mayroon pa nga bang nagpapahalaga sa nakaraan, o sadyang abala na sila sa paghahanda para sa kinabukasan? Kung titingnan natin ang malikhaing nakaraan, tila napakalayo na sa kasalukuyan. Hindi ko na nasilayan ang sinasabi sa mga aklat na magandang kultura at tradisyon ng aking bansang sinilangan. Inaasam ko itong makita, ngunit, unti-unti ng nawawala.

Pambansang Awitin: Lupang Hinirang. Ngunit sa makabagong panahon, hindi na imposibleng mas alam pa ng kabataan (kahit siguro ilang miyembro ng gobyerno) ang pambansang awitin ng Estados Unidos. Sa pag-awit nito na tila ikinakahiya pa ng ilan, hindi mo na rin maririnig ang marilag na pagbigkas ng mga linya. Pero kung makabirit naman ng mga kantang banyaga, dinaig pa ang Dyosa! "Bayang Magiliw. Handa. Awit!" 

Pambansang Kasuotan: Baro't Saya. Mukha na raw t*nga kapag nagsuot ka nito. Bakit, nasubukan mo na ba? Mamahalin daw ang ganitong kasuotan. Bakit nga ba? Hindi naman ito gawa sa ginto. Marahil iilan na lamang ang gumagawa ng ganitong kasuotan kaya mahal. Kaaya-ayang tingnan kung tuwing may pagpupulong sa senado ay nakasuot nito. Hindi yung mga makukulay na hugis lobo. Hindi ba iyon ang mas mukhang t*nga? "SONA"

Pambansang Sayaw: Karinyosa o Tinikling. Sabi ng ilan, Karinyosa raw ang pambansang sayaw bago naging Tinikling. Sino pa bang may pakialam sa dalawa? Kapag hindi ka raw marunong mag 'Twerk' hindi ka raw magaling magsayaw. Bakit sa mga talent show, kapag ganito ang ipinakita mo ay tamang palakpak lang? Pero kapag may pagsirko sa ere ang ipinagilas, nagsisitayuan at manghang-mangha. Hindi na ako magugulat kung sa susunod na taon ay may samu't saring "Sampol! Sampol!"

Pambansang Bayani: Gat. Jose P. Rizal. Marahil marami pa rin ang nakakaalala sa kanya (dahil nasa barya ang mukha nya). Ngunit kahit itaya ko pa ang sarili ko, maraming estudyante ang nagrereklamo kung bakit may asignaturang 'Rizal' sa kolehiyo. Siguro dahil ignorante ka't hindi mo alam na mayroon tayong R.A.1425 (maiksi lang, basahin mo!). Iilan na lamang ang interesadong malaman kung bakit nga ba siya ang ating pambansang bayani at hindi si Andres Bonifacio, ngunit ibang usapin na iyan. Maraming mapupulot na aral sa buhay niya, na sana'y maging inspirasyon sa kabataan. "Consummatum Est!"

Marami pang pambansang simbolo ang aking hindi naiihayag. Kaya tara, kwentuhan tayo sa Luneta, maganda ang tanawin doon!
@xiennini